Daar in de stilte van het doek
verscholen achter roestige toetsen van gevallen blad
ontdek ik met verwondering haar gracieuze verschijningogen zo zacht en teder
spiegelen mij tot mededogen
voor die ander
die mij zo vaak tot wanhoop drijftblijf je nog even
om mij te helpen verbinding te vinden
voordat je weer in het bos verdwijnt?– happy van der heide
Categorieën: Poëzie