Geheel onverwacht logeren Beau en ik vijf dagen met een lieve vriendin in Burgh op Schouwen-Duiveland in Zeeland. Het logeeradres ligt maar een paar stappen van de westelijke duinenrij: ’t Zeepe, een zeer gevarieerd duingebied met duinvalleien, kale duinen, kleine duinmeertjes, bosjes en duindoorn met op de achtergrond het geluid van de zee.
Half september, na het herseninfarct van mijn trouwe maatje Beau, hoopte ik van harte dat ons nog enige tijd samen gegund werd. Met grote dankbaarheid zwerven we nu in alle rust en traagheid door dit verstilde paradijs. Af en toe aangemoedigd door de herfstwind en stuivend zand om het gebied nog een paar stappen verder te ontdekken. We struinen hier namelijk niet alleen. Ook het damhert, ree en een kudde shetlandpony’s en schapen doorkuizen het duin.
SCHAT ZOEKEN
Al voor zonsopgang lokt de roep van een mysterieuze vogel mij uit mijn slaap. Al snel daarna ontwaken ook de vogels in de bosrand. Zo vroeg in de ochtend toont de natuur haar mooiste pracht.
Op zoek naar materiaal voor mijn kunst overtreden we natuurlijk het voorschrift binnen de gebaande paden te blijven. Vezelrijke drollen worden geraapt om tijdens workshops papier van te maken. De meest bijzondere schelpen vinden een behaaglijk plekje in de luwte van mijn jaszak. Uit een tak pluk ik een verwaaid flard schapenwol. De herinnering en talrijke geuren vinden een zacht plekje in mijn binnenste.
“Ik adem in en kom tot rust, ik adem uit en glimlach.
Thuisgekomen in het nu, wordt dit moment een wonder.”– Thich Nhat Hanh –
Klik op foto voor de sfeerimpressie
