Soms brengt de arrogantie van de mens – de hebzucht en vervuiling – mij zo’n gevoel van onmacht en uitdaging dat ik er gillend gek van word. In zo’n geval werkt vilten voor mij als therapie.
Uit frustratie heb ik zwarte wol uit de kast gerukt en de eerste laag verre van ZEN uitgelegd. Niks verfijnde regelmaat, zoals ik dat gewoonlijk doe, maar met dikke zwarte plukken tegelijk. Wham … weg met die woede!
Na deze ontlading voel ik mij enigszins tot rust gekomen en heb ik enkele zwarte stukken vervangen door wit. Van daaruit op intuïtieve wijze het werk verder opgebouwd en uiteindelijk toch verfijnd afgewerkt.
Nu de kalmte in mij is wedergekeerd, kijk ik verwonderd naar het eindresultaat: het hart van Moeder Aarde knettert vergeving. Ondanks haar pijn blijft ze Licht schenken.
Afmeting: 125 x 80 cm
Materiaal: Merinowol en zijde
Techniek: intuïtief vilt en borduurwerk
Overbelast
1 reactie
Henk Slavenburg · 11 februari 2020 op 12:42
Vol bewondering voor de scheppende kunstvormen van jou en jouw passie voor duurzaamheid in al zijn facetten. Kunstvormen op je gedichten na die mij niet in vervoering brengen. Maar JIJ, je weet me altijd te raken in mijn diepste ziel en ontroert me. Mijn god, wat ben je in alle opzichten MOOI, lieve vrouw!